Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο μυαλό σου

Άβυσσος το μυαλό, το ξέρεις και το ξέρω. Πολυεργαλείο, που λες. Ικανό για τα καλύτερα και τα χειρότερα. Ίσως και για τα δυο την ίδια στιγμή.

Άπειροι εαυτοί σε έναν. Άπειρα συναισθήματα -πολλές φορές αντικρουόμενα- όλα συγκάτοικοι στην τρέλα ενός και μόνο εγκεφάλου.

Διότι, ναι, μπορεί πάνω στις κρίσεις ρομαντισμού που μας πιάνουν να συνδέουμε τα συναισθήματα με την καρδιά εμείς οι άνθρωποι, όμως εκείνη δεν τα δημιουργεί. Επηρεάζεται από αυτά.

Για όλα όσα σου συμβαίνουν ή τουλάχιστον για τα περισσότερα, ηθικός αυτουργός μα κι εκτελεστής τις πιο πολλές φορές είναι το μυαλό σου. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτό, έχει δίκιο η Τάνια. Πίσω από το καθετί κρύβονται όλα όσα ξέρεις για εκείνο μα κυρίως όλα όσα δε γνωρίζεις. Όλα αυτά μαζί, φανερά κι αθέατα κομμάτια του, σου κάνουν κουμάντο ενίοτε με τον πιο ύπουλο τρόπο. Κι εσύ νομίζεις ότι είσαι έρμαιο των καταστάσεων ενώ άνετα πολύ περισσότερες φορές απ’ όσες πιστεύεις θα μπορούσαμε απλώς να μιλάμε για έναν «εχθρό εκ των έσω».

Έναν εχθρό που θα μπορούσες κάλλιστα να κάνεις σύμμαχό σου αν δεν επαναπαυόσουν ή αν δε φοβόσουν όσα έχεις παραχώσει μέσα στο κεφάλι σου χρόνια τώρα. Τα πάντα εξαρτώνται απ’ τη συνειδητοποίηση. Συνειδητοποίηση φόβων, συναισθημάτων, επιθυμιών που όλα έχουν βάση και κέντρο ελέγχου το μυαλό σου. Αν έχεις αφήσει κάποιον φόβο σου να επηρεάζει τον τρόπο που δρας ή δε δρας είναι επειδή αρνείσαι να τα βάλεις με τα φαντάσματα του υποσυνείδητού σου ώστε να βγεις από πάνω. Ή τουλάχιστον αρνείσαι να έρθεις αντιμέτωπος με τις πιο σκοτεινές γωνίες του ώστε να ξέρεις έστω πού πατάς.

Πώς να μη σε εξουσιάσει κάτι το οποίο ουσιαστικά είναι ολόκληρο εσύ σε όλο σου το μεγαλείο και σε βαθμό τόσο απόλυτο που ούτε καν ο ίδιος δεν έχεις γνωρίσει; Πώς να μη σε ελέγχει το άγνωστο; Ο άγνωστος εσύ; Η φράση «όλα είναι μέσα στο μυαλό σου» κρύβει μέσα της μια μεγάλη αλήθεια.

Πόσες δυσκολίες, πόσα εμπόδια και πόσοι δισταγμοί αν το καλοσκεφτείς δεν είναι παρά κατασκευάσματα του μυαλού μας τα οποία μας μπλοκάρουν απ’ το να πράξουμε χωρίς καν να έχουν όντως συμβεί ή επιβεβαιωθεί;

Ένα μεγάλο ποσοστό των πράξεών σου βασίζεται στα πιθανά σενάρια που κάνει το μυαλό σου όσο εσύ χαώνεσαι και δεν ξέρεις κατά πού να κάνεις.

Κι αυτά τα σενάρια ουκ ολίγες φορές όχι απλώς δεν είναι αντικειμενικά, αλλά βασίζονται σε κατάλοιπα που έχεις παραχώσει στο πίσω μέρος του. Σε απωθημένα που για ποιον άλλον λόγο θα είχαν αυτό το όνομα αν δεν τα είχες απωθήσει ο ίδιος; Αλλά και σε άγνωστες πτυχές του είναι σου που ακόμη δεν έχουν καν ενεργοποιηθεί. Γιατί ν’ αφήνεις το ίδιο σου το μυαλό να σε χρησιμοποιεί ως μαριονέτα αντί να κάτσεις να γνωριστείτε οι δυο σας;

Όσο καλύτερα γνωρίζεις τον εαυτό σου τόσο πιο εύκολο σου είναι να αξιολογείς τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεσαι καθημερινά. Όπως λέει και η φίλη μας ή Τάνια «σε ό,τι δίνεις δύναμη αυτό σε εξουσιάζει». Όταν ξέρεις τι γίνεται μέσα σου είσαι ικανότερος να αντιμετωπίσεις κι όλα εκείνα που συμβαίνουν έξω από εσένα όσο κι αν αυτά σε επηρεάζουν ή σε αφορούν. Δεν μπορεί τίποτε να σε αγγίξει αν δεν το αφήσεις εσύ να το κάνει εξάλλου. Απλώς, η μοναδική λεπτομέρεια που κρύβεται στα ψιλά γράμματα είναι πως το χάος που λέγεται μυαλό κρύβει πολλές παγίδες.

Τόσες που καμιά φορά σε κάνει να νομίζεις ότι κάποια πράγματα είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις σου. Ότι δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Ότι είσαι ανίκανος να χειριστείς μια κατάσταση, ένα συναίσθημα, έναν άνθρωπο. Όσα δεν ξέρεις ή δε θέλεις να δεις σε σένα είναι τα τυφλά αδύναμα σημεία σου. Είναι οι τρύπες απ’ τις οποίες μπαίνουν όλα εκείνα τα παράσιτα που καταλήγουν να σε σκλαβώνουν επειδή ουσιαστικά εσύ τους έδωσες το ελεύθερο να το κάνουν. Βρες τα. Σκότωσέ τα ή γνώρισέ τα και χρησιμοποίησέ τα εσύ αντί να πατρονάρουν εκείνα εσένα.

Ίσως κι η ίδια η Τάνια να μη συμπεριλάμβανε μέσα σε όλα αυτά κάποια ελάχιστα πράγματα. Κάποια ελάχιστα πράγματα που ίσως ενώ έχουν την αφετηρία τους κι εκείνα στο μυαλό μας στο τέλος όντως κάπως να το ξεπερνούν. Όπως για παράδειγμα ο έρωτας. Ο έρωτας που στην περίπτωσή του όταν κάτι στραβώνει ο μόνος τρόπος για να μη βουλιάξουμε είναι να μην επιτρέψουμε στην πράξη τον εαυτό μας να το κάνει πηγαίνοντάς του κόντρα. Καλώς ή κακώς όμως εκ των υστέρων. Διότι ούτε καν το μυαλό μας ίσως δεν μπορεί να επιλέξει ποιον θα ερωτευτεί. Ή τουλάχιστον δεν έχει εφευρεθεί ακόμη τρόπος. Κι ίσως καλύτερα έτσι.

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη ΠΗΓΗ