Οι κοινωνικές συμβάσεις είναι για να ανατρέπονται.

Από μικρή με έμαθε η μαμά μου να λέω «ευχαριστώ» όταν μου έδινε ένα γλυκό η γιαγιά μου, η θεία μου, η ξαδέρφη μου. Από μικρή μας έλεγε ο μπαμπάς μου -σε μένα και τον αδερφό μου- να λέμε «παρακαλώ» όταν μας λένε «ευχαριστώ». Στο τηλέφωνο, ο θείος μου ο Παναγής έλεγε να μην απαντάω «ναι» αλλά «ορίστε».
Κλισέ, φράσεις τυπικές, τυποποιημένες λέξεις και κουβέντες. Στο σχολείο, μου μάθανε να σηκώνομαι όρθια όταν έμπαινε μέσα ο διευθυντής, να κάνω το σταυρό μου στο τέλος της καθημερινής, σχολικής προσευχής. Στο σχολείο επίσης, μου είπανε ότι πρέπει να παρελαύνω και να είμαι ντυμένη με συγκεκριμένα ρούχα, μπλε φούστα, άσπρο πουκάμισο και μπλε-άσπρο φουλάρι, μπαλαρίνες μαύρες και καλτσόν στο χρώμα του δέρματος. Όχι ανοιχτό ντεκολτέ, όχι ψηλές γόβες, όχι σκούρο καλσόν.


 Όποιος έλειπε από την παρέλαση, έπαιρνε απουσίες και έπρεπε να βρει μια καλή δικαιολογία να πει στη διευθύντρια για την απουσία του.

Στην εκκλησία, όταν πηγαίναμε με το σχολείο, έπρεπε να φοράμε φούστες και να μην καθόμαστε σταυροπόδι, αλλά με πόδια κλειστά κολλητά το ένα στο άλλο και με τα χέρια μας επίσης, μπροστά σταυρωμένα και κλειστά. Τα αγόρια από τη μία πλευρά και τα κορίτσια από την άλλη. Ποτέ μαζί, για να ξεχωρίζουν τα δύο φύλα και να δημιουργούνται πλαστά τείχη, ψεύτικες αποστάσεις, λες και το να καθόντουσαν τα κορίτσια μαζί με τα αγόρια θα προκαλούσε χάος στον ιερό χώρο της εκκλησίας.

Στο σχολείο, μας λέγανε επίσης, να μη δώσουμε το «φυλαχτό» μας στα αγόρια νωρίς, γιατί είναι σαν να παραδινόμαστε και να ζούμε τη ζωή μας πιο γρήγορα, πιο βιαστικά. Λες και το σεξ είναι ταμπού, λες και η ερωτική έλξη είναι κάτι αφύσικο. Στο σχολείο ακόμα, μου μάθανε να γράφω εκθέσεις με συγκεκριμένο τρόπο, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο λεξιλόγιο. Στάνταρ ερωτήσεις, φιξαρισμένες απαντήσεις. Λες και δεν μπορούσα να σκέφτομαι και να εκφράζομαι όπως θέλω, με τον δικό μου τρόπο. Ανακύκλωση πολυφορεμένων ιδεών, νοοτροπιών, «πιστεύω».

Πατρίδα, Χριστιανισμός, Φύλο, Οικογένεια.
Συμβάσεις, συμβάσεις, κοινωνικές συμβάσεις παντού. Οι ζωές σε κουτάκια, καλά οργανωμένες να μην ξεφεύγουν από τη νόρμα, από τους κανόνες της κοινωνίας. Λες και ο καθένας δεν έχει το ανθρώπινο δικαίωμα να ζει την ζωή του όπως γουστάρει και επιθυμεί, πιστεύοντας στον δικό του Θεό, δημιουργώντας τον δικό του πυρήνα οικογένειας, σχηματίζοντας τη δικιά του ιδέα για την πατρίδα, το φύλο, τη σεξουαλικότητα, τη δική του θεωρία για τον κόσμο.

Εδώ θα κριθούμε, στο αν θα υποταχθούμε στις κοινωνικές συμβάσεις ή αν θα δεχτούμε το γεγονός ότι οι κοινωνικές συμβάσεις είναι για να ανατρέπονται, για να αλλάζουν, ειδικά όταν αυτές οι κοινωνικές συμβάσεις δεν λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και της προόδου των ζωών μας.

ΠΗΓΗ http://enfo.gr/ar5378