Η ιστορία της Payam από το Κουρδιστάν

Η 6η Φλεβάρη έχει εδραιωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών
Θυμάμαι με λεπτομέρεια ότι ήταν απόγευμα Τρίτης όταν η αδερφή μου κι εγώ παίζαμε μπροστά από το σπίτι του θείου μου. Εκείνη ήταν πέντε κι εγώ επτά. Μια ηλικιωμένη γυναίκα μας πλησίασε μαζί με την μητέρα μου. Κανένα κορίτσι από το χωριό δεν την συμπαθούσε αλλά μέχρι τότε δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Οι εκφράσεις στο πρόσωπό της ήταν σκληρές όταν αναφώνησε, προχωρώντας πίσω από την μικρή μου αδερφή: “Εσείς οι δύο, ελάτε μαζί μου”. 
Κοίταξα την μητέρα μου για να πάρω την συγκατάθεσή της. “Πήγαινε μαζί με αυτή την γιαγιά”, μου είπε οπότε εγώ και η αδερφή μου την ακολουθήσαμε. Εκτός από την μητέρα μου. Ξαφνικά, άρχισα να νιώθω άγχος. Γιατί δεν θα ερχόταν μαζί μας η μητέρα; Γιατί θα μας άφηνε μόνες μας με μια μεγάλη γυναίκα που κανείς δεν συμπαθούσε; Άρχισα να ρωτάω τότε την ηλικιωμένη γυναίκα, “Γιαγιά, πού μας πας;”. “Μην μιλάς τόσο πολύ” έσπευσε να μου απαντήσει. Συνεχίσαμε την πορεία μας σιωπηλά, όπως άλλωστε κάνουν τα μικρά παιδιά!

Ο δρόμος που ακολουθούν αυτά τα κορίτσια είναι άγνωστος
Ο δρόμος που ακολουθούν αυτά τα κορίτσια είναι άγνωστος

Φτάσαμε σε ένα καλυβόσπιτο όπου στη γωνία του, κάθονταν δύο γνωστές γυναίκες από το χωριό. Έλεγαν ότι είναι γιατροί παρόλο που δεν είχαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Η ηλικιωμένη που μας είχε μεταφέρει στον χώρο, πλησίασε τις άλλες δύο γυναίκες και τους ψιθύρισε γρήγορα κάτι στο αυτί, τόσο σιωπηλά που δεν μπορούσα να διακρίνω τις λέξεις που χρησιμοποίησε. Στη συνέχεια, οι δύο γυναίκες γνωστές για την ιδιότητα του γιατρού, μας πλησίασαν με την αδερφή μου, κρατώντας ένα μαύρο ύφασμα. 
Ο φόβος είχε αρχίσει να με κυριεύει εντονότερα από πριν και αναρωτιόμουν γιατί δεν μας είχε συνοδεύσει μέχρι εκεί, η μητέρα μου. Η μία από τις δύο κυρίες άρπαξε με την βία τα χέρια μου και μου έδεσε τα μάτια. Προσπάθησα να την σταματήσω αλλά ήταν πολύ δυνατή. Άκουγα την αδερφή μου επίσης να παλεύει. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να την βοηθήσω και αυτό ήταν ακόμη πιο οδυνηρό. 'Θα τελειώσει σύντομα η διαδικασία, το υπόσχομαι', μου είπε η γυναίκα ενώ μου έσκισε την φούστα για να τοποθετήσει τα πόδια μου πάνω στο τραπέζι. 
Η μεγαλύτερη κραυγή αγωνίας εκείνη την ημέρα έβγαινε από την αδερφή μου. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά στη ζωή μου να ακούσω αυτόν τον ήχο. Δεν μπορούσα να δω αλλά μπορούσα να ακούσω. Μετά από εκείνες τις απελπιστικές ώρες, η αδερφή μου πέθανε από υπερβολική αιμορραγία, από τον φόβο και τον πόνο που ένιωθε. Έπειτα ήρθε η σειρά μου. Ένιωσα τα παγωμένα χέρια της γυναίκας ανάμεσα στους μηρούς μου. Άρχισα πάλι να ουρλιάζω. 'Μείνε ακίνητη', με διέταξε. Ούρλιαξα, έκλαψα, έσπρωξα αλλά το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο καθώς ήμουν παγιδευμένη στο πάτωμα. 

Η Payam υπέστη κλειτοριδεκτομή με κλειστά μάτια
Η Payam υπέστη κλειτοριδεκτομή με κλειστά μάτια

Η επέμβαση της κλειτορίδας μου έγινε πολύ γρήγορα. Από τότε, δεν έχω βιώσει πιο έντονο πόνο από αυτόν. Είναι από τους πόνους που εύχεσαι να μην συμβούν ούτε στον εχθρό σου. Έκοψαν την ευαίσθητη περιοχή χωρίς αναισθησία με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω. Όταν συνήλθα και μπορούσα να ανοίξω επιτέλους τα μάτια μου, οι δύο γυναίκες έκλεισαν με φύλλα την πληγή μου. 'Θα επουλωθεί πιο γρήγορα έτσι', μου είπε με χαμόγελο μία από τις γυναίκες. Δεν της κρατάω κακία όμως. Υποθέτω ότι ακολουθούσε απλώς εκείνο που οι άνθρωποι στην κοινωνία της θεωρούσαν πολιτισμικό κανόνα. 
Έμεινα σε εκείνο το δωμάτιο περίπου έναν μήνα. Οι γυναίκες με επισκέπτονταν καθημερινά, βάζοντας καινούρια φύλλα στην πληγή. Η μητέρα μου ερχόταν και μου έφερνε φαγητό και καινούρια ρούχα. Όταν τη ρώτησα, 'Γιατί την άφησες να μας ανοίξει; Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο;', μου απάντησε, 'Το έκανα για να σας προστατεύσω. Όσες κοπέλες δεν έχουν κάνει κλειτοριδεκτομή, θεωρούνται μολυσμένες. Κανείς δεν τρώει το φαγητό που μαγειρεύουν. Θα σας συμπεριφέρονταν σαν να είστε σκουπίδια και δεν θα το ήθελα αυτό για τις κόρες μου'.
Είμαι ακόμη πολύ θυμωμένη αλλά πιστεύω πως όταν μας το έκαναν αυτό, θεωρούσαν ότι έκαναν χάρη σε εμένα και την αδερφή μου. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν η εκδήλωση μιας σκληρής και σίγουρας ιδιαίτερης αγάπης που μάλλον είναι μέχρι σήμερα από τις περισσότερες γυναίκες ανεξήγητη και ανεπιθύμητη”.       
"Τρεις φορές πονάει η αγάπη: όταν σε κόβουν, όταν παντρεύεσαι και όταν γεννάς". Παλιό αφρικανικό γνωμικό. 
Οι δύο πιο δυνατές σκηνές από την ταινία "Το λουλούδι της ερήμου": 


info- http://www.pathfinder.gr/

Σχόλια